دو حدیث از امام علی

درود بر هموطنان عزیز
در این نوشتار قصد این را دارم که در مورد دو حدیث معتبر درباره امام علی صحبت کنم
این دو حدیث از احادیث معتبر شیعه میباشد
روایت اول:
در یکی از جنگها تیری در پای امام علی رفته بود که به علت درد زیاد اطباء قادر به درآوردن آن تیر نبودند
به توصیه اطرافیان امام به اطباء بهترین زمان برای درآوردن آن تیر را هنگامی دانستند که آن حضرت در نماز بودند
هنگامی که امام در نماز بود تیر را از پایش درآوردند
وقتی که نماز تمام شد امام گفت دردی احساس نمیکنم
دوستان و اطرافیان به او گفتند در حین نماز هنگامی که حواست از این جهان بیرون بود تیر را از پایت درآوردیم
روایت دوم:
در یکی از روزها که امام علی در مسجد به نماز ایستاده بود شخص فقیری وارد مسجد شد
امام در حال رکوع متوجه آن شخص شده و دست خود را دراز کرده و با اشاره به انگشتر خود آن را به آن مسکین بخشید
شهریار شاعر نام آور ایران هم بیت شعری با این مضمون دارد :

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن

که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

با توجه به حدیث اول متوجه میشویم که امام در هنگام نماز از این جهان جدا شده وبه عالمی دیگر نقل مکان میکند!
اما با توجه به حدیث دوم امام در حین نماز اینقدر حواسش جمع و در این جهان حضور داشت که در حین نمازهم متوجه حضور شخصی از درب مسجد شد وهم این که این شخص محتاج و مستحق کمک است!
پس به راستی علی کیست؟
در نوشتارهای بعدی به این موضوع مییردازم